gen. dyw. pil Franciszek Macioła urodził się 10 stycznia 1944r. w Chorzowie . W 1960 r. po ukończeniu liceum rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej. Przerwał je jednak zafascynowany lotnictwem, następnie odbył podstawowe szkolenie lotnicze w Ostrowie Wielkopolskim i w 1965 r. został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Ukończył ją w 1967 r. jako prymus i w stopniu podporucznika pilota rozpoczął służbę w powietrzu w charakterze pilota instruktora w 58. pułku szkolno-bojowym w Dęblinie.  Zwrócił na siebie uwagę umiejętnościami pilotażowymi, pedagogicznymi i wychowawczymi, a także zdobył szacunek wśród podchorążych. Osiągnął wówczas nalot osobisty 690 godzin. Nagrodą za dobre wyniki i uratowanie samolotu w skomplikowanej sytuacji w locie było wysłanie go w 1971 r. na studia do Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino (ZSRR), którą ukończył z wyróżnieniem. Po powrocie do kraju w 1976r. został szefem sztabu w 38. Pułku szkolno-bojowym w Modlinie z prawem do wykonywania lotów a następnie zastępcą dowódcy pułku do spraw liniowych. W lutym 1980r. powierzono mu obowiązki dowódcy 60. Lotniczego pułku szkolnego w Radomiu. Mocno zaangażowany w procesie szkolenia instruktorów i podchorążych, przekroczył nalot osobisty 1000 godzin. Jego pułk został wyróżniony w rozkazie szkoleniowym MON . W maju 1982r.  ponownie przeniesiony do 38. pułku , wyprowadził jednostkę na czołowe miejsce w szkolnictwie lotniczym . Doskonałe rezultaty szkolenia i dyscypliny stały się podstawa powierzenia mu obowiązków zastępcy do spraw liniowych dowódcy 2. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. W 1984 rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, które ukończył z wyróżnieniem (tak jak w Akademii Lotniczej w Monino) w 1986 roku. W okresie studiów, w 1985 awansował na stopień pułkownika. Od 1986 do 1988 był zastępcą szefa sztabu Wojsk Lotniczych w Poznaniu, potem dowódca 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku (w 1989 dywizja otrzymała tytuł „Przodującego Związku Taktycznego w WP” i wyróżnienie w rozkazie MON).  W maju 1990 został przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego mianowany generałem brygady. Od 1 lipca 1990 był dowódcą 4 Korpusu Lotniczego w Poznaniu. W sierpniu 1994r. podpisał porozumienie o współpracy pomiędzy 4 Korpusem Lotniczym a 3 Dywizją Luftwaffe /Niemcy/.  W dniu 11 listopada 1996 awansowany na  stopień generała dywizji. Po rozwiązaniu 4 Korpusu Lotniczego będąc w rezerwie kadrowej wykonywał obowiązki m.in. w Sztabie Generalnym WP,  w styczniu 2004r. przeniesiony w stan spoczynku. Pilot wojskowy 1 klasy z nalotem ogólnym około 2250 godzin. Od 2009 roku pełni funkcję prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Odznaczenia : Krzyż Oficerski (1993) i Kawalerski (1988) Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi (1978), Srebrny Krzyż Zasługi (1971)-za lądowanie w nocy na lotnisku z wyłączonym silnikiem i uratowanie samolotu SBLim-2, medale resortowe, tytuł honorowy „Zasłużony Pilot Wojskowy” -dwukrotnie, Złoty Krzyż Zasługi Dla Bundeswehry. W latach 1980-1982 prezes WKS „Czarni” Radom a następnie w latach 1990-1998prezes WKS „Grunwald” Poznań. W latach 1998-2002 członek Rady Miasta Poznania. gen. dyw. pil Franciszek Macioła urodził się 10 stycznia 1944r. w Chorzowie . W 1960 r. po ukończeniu liceum rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej. Przerwał je jednak zafascynowany lotnictwem, następnie odbył podstawowe szkolenie lotnicze w Ostrowie Wielkopolskim i w 1965 r. został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Ukończył ją w 1967 r. jako prymus i w stopniu podporucznika pilota rozpoczął służbę w powietrzu w charakterze pilota instruktora w 58. pułku szkolno-bojowym w Dęblinie.  Zwrócił na siebie uwagę umiejętnościami pilotażowymi, pedagogicznymi i wychowawczymi, a także zdobył szacunek wśród podchorążych. Osiągnął wówczas nalot osobisty 690 godzin. Nagrodą za dobre wyniki i uratowanie samolotu w skomplikowanej sytuacji w locie było wysłanie go w 1971 r. na studia do Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino (ZSRR), którą ukończył z wyróżnieniem. Po powrocie do kraju w 1976r. został szefem sztabu w 38. Pułku szkolno-bojowym w Modlinie z prawem do wykonywania lotów a następnie zastępcą dowódcy pułku do spraw liniowych. W lutym 1980r. powierzono mu obowiązki dowódcy 60. Lotniczego pułku szkolnego w Radomiu. Mocno zaangażowany w procesie szkolenia instruktorów i podchorążych, przekroczył nalot osobisty 1000 godzin. Jego pułk został wyróżniony w rozkazie szkoleniowym MON . W maju 1982r.  ponownie przeniesiony do 38. pułku , wyprowadził jednostkę na czołowe miejsce w szkolnictwie lotniczym . Doskonałe rezultaty szkolenia i dyscypliny stały się podstawa powierzenia mu obowiązków zastępcy do spraw liniowych dowódcy 2. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. W 1984 rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, które ukończył z wyróżnieniem (tak jak w Akademii Lotniczej w Monino) w 1986 roku. W okresie studiów, w 1985 awansował na stopień pułkownika. Od 1986 do 1988 był zastępcą szefa sztabu Wojsk Lotniczych w Poznaniu, potem dowódca 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku (w 1989 dywizja otrzymała tytuł „Przodującego Związku Taktycznego w WP” i wyróżnienie w rozkazie MON).  W maju 1990 został przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego mianowany generałem brygady. Od 1 lipca 1990 był dowódcą 4 Korpusu Lotniczego w Poznaniu. W sierpniu 1994r. podpisał porozumienie o współpracy pomiędzy 4 Korpusem Lotniczym a 3 Dywizją Luftwaffe /Niemcy/.  W dniu 11 listopada 1996 awansowany na  stopień generała dywizji. Po rozwiązaniu 4 Korpusu Lotniczego będąc w rezerwie kadrowej wykonywał obowiązki m.in. w Sztabie Generalnym WP,  w styczniu 2004r. przeniesiony w stan spoczynku. Pilot wojskowy 1 klasy z nalotem ogólnym około 2250 godzin. Od 2009 roku pełni funkcję prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Odznaczenia : Krzyż Oficerski (1993) i Kawalerski (1988) Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi (1978), Srebrny Krzyż Zasługi (1971)-za lądowanie w nocy na lotnisku z wyłączonym silnikiem i uratowanie samolotu SBLim-2, medale resortowe, tytuł honorowy „Zasłużony Pilot Wojskowy” -dwukrotnie, Złoty Krzyż Zasługi Dla Bundeswehry. W latach 1980-1982 prezes WKS „Czarni” Radom a następnie w latach 1990-1998 prezes WKS „Grunwald” Poznań. W latach 1998-2002 członek Rady Miasta Poznania.

GENERALNIE O LOTNICTWIE

28.05.2019, godz. 11.00

Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie (aula), ul. Lotników Polskich 1

ZAPRASZAMY- wstęp wolny!